Geluiden uit de Peel Landhorst

Stien is de vrouw van Bertus en de moeder van Jan, Trijntje en Hanneke. Stien woont met haar gezin in een peelwerkershuisje aan de rand van de Peel. Dat was een aantal jaren geleden anders. Toen leefde ze met Bertus in de buurt van een grote boerderij in Gelderland. Bertus was daar knecht en deed alle voorkomende werkzaamheden. Stien hielp ook mee op de boerderij, en zo konden ze rondkomen van een schamel loontje. Een eigen bedrijf was toch wel wat Bertus ambieerde. Door Bertus’ gedrevenheid had Stien per slot van rekening voor hem gekozen. Zelf kwam ze uit een groot gezin waar ze al jarenlang haar broers en zussen had opgevoed. Vastbesloten als ze was wilde zelf ook een groot gezin. Jan werd geboren waardoor Stien minder kon werken en het gezinnetje met nog minder rond moest komen. Bertus had inmiddels over de Peel gehoord en het zwarte goud dat er lag te lonken. Lang hoefden ze er niet over te denken, Stien en Bertus, want daar lag de toekomst en de rijkdom. Van hun laatste centen zouden ze hun eigen huisje bouwen van waaruit ze de Peel zouden ontginnen en aan hun rijkdom bouwen. Hoe anders zou het gaan. Eenmaal aangekomen in de Peel bleek al gauw dat er niets was. Het geld was al voor een groot deel op omdat ze niet direct een huisje konden bouwen en zo lang een ruimte moesten huren bij een boer in de buurt. In die tijd werd ook Trijntje geboren. Een mooie toekomst leek verder weg dan ooit, en Stien wilde graag dat Bertus zijn droom zou verwezenlijken en besloot ondanks de armoe een eenvoudig huisje te bouwen aan de rand van de Peel. Daar startte hun moeizame bestaan. Zelfstandig, dat wel. En de toekomst? Met de nimmer aflatende positieve instelling van Stien hielden ze tot nu toe het hoofd boven water. In haar hart hoopte ze stilletjes op een betere toekomst, al liet ze dat nooit merken. We leven begin 1900.